Bu haftaki blog ovamızda basamak baş parmağında sık görülen Hallux Valgus deformitesinin etiyolojisi, değerlendirilmesi, sınıflandırılması ve tedavisinde konservatif yöntemlerini literatür çkırmızıışmaları ile inceleyeceğiz. Göl ayağı anatomisi, yüklenme mekanikleri ve hastalıkları ile vücudun başka bölgelerine gereğince daha muhtelitşıktır. Mebdeparmak ise ayağın hem yeterince cıvıl cıvıl olan kısmıdır hem de yere transfer edilen kuvvetin devran devran %90’ına denli olan bölümünü yüklenen özelleşmiş bir kısmıdır. Mebdeparmakta yaşanan her türlü sayrılık, jurnal hayat kalitesinde gerçek bozukluğa ezgi açabilir. Halluks Valgus; hasetmüzde tedricen artan bir çoğunlukla rastlanan, müdahale edilmediği takdirde hastanın günllük aktivitelerini ileri derecede kısıtlayan, ayağın güzel duyu görünümünü bozan, vecalı ve iveğen bir basamak temelparmağı hastalığıdır. Halluks Valgus (HV) deformitesi ilk olarak 1871’de Carl Huster tarafından tanımlanmış ve birinci parmağın abduksiyon kontraktürü ve laterale deviyasyonu olarak tarif edilmiştir. Halluks valgus deformitesi, söz fehvaı itibariyle basamak temelparmağının hariça açılanması olarak nitelendirilmesine rağmen kompleks bir deformitedir. Ayakta bulunan çeşitli patolojileri de içermektedir. Mebdeparmağın MTF eklemi, bir sesamoid mekanizması ile eklemi stabilize eden ve motor bilek sağlayan bir saf intrensek kasa sahip olması nedeni ile özel bir eklemdir. Birinci parmağın basamak mekaniğindeki önemi, metatarsokuneiform eklemin lokalizasyonunun transvers ve medial longitudinal arkların kesiştiği yerde olmasından kaynaklanır. Medial longitudinal ark ayağın en önemli bastırık haiz gestaltsıdır ve yürüme esnasında optimal desteği sağlayabilmesi birinci parmağın kinematiğine sadıkdır. Halluks Valgus Etiyolojisi: Göl ayağı, evrimsel değişiklikler esnasında bel kemiği fonksiyonu olan kavrama yeteneğinin çoğunu yitirmiştir. Ancak bu değişiklikler sonucunda üstelik adduktor hallusis kası kavramayı kolaylaştıracak yerleşime sahip olarak kalıktır. Antagonisti (bir kasın huysuz sorunlevini gharabelik kas) olan abduktor hallusis kası ise mekanik olarak dezavantajlı durumdadır. Bu imbalansın halluks valgus etyolojisi ile ilişkili olabileceği düşünülmektedir. Halluks Valgus, çoğunlukla ayakkabı giyen toplumlarda görünen bir sorundur. Halluks Valgus oluşumundaki baz nedenin ayakkabı kırmızıışkanlığı bulunduğunu destekleyen bir boşlukştırmada Lam ve Hodgsson, ayakkabı kullanan toplumlarda normal nüfusun %33’u¨nde Halluks Valgus oluşumunda peşış saptamışlardı. Ayakkabı giymeyen toplumlarda ise bu nicelikın % 1,9 önında bulunduğunu bildirmişlerdir. Hereditenin katı çok kişide halluks valgus oluşumunu etkilediğine itikatılmaktadır. Ancak genetik geçiş tam olarak gösterilememiştir. Ayak tabanığın pronasyonuna ve basamak ön bölümünün abduksiyonuna illet olabilecek metatarsus primus varus (MPV), pes planus, pes planovalgus, pes ekinovarus deformiteleri de halluks valgus sebepleri arasındadır. Halluks valgusun başka intrensek nedenleri arasında aşil tendon kontraktürü, generalize eklem laksitesi, MTF (metatarsofalangeal) eklem hipermobilitesi ile poliomyelit, serebral palsi, serebrovasküler vakalar gibi nörolojik hastalıklar, gut, romatoid artrit, psöriatik artrit gibi romatizmal hastalıklar, antrparantez temelparmağın aşırı büyüklüğü, ikinci parmağın amputasyonu, polidaktili gibi daha seyrek göru¨nen durumlar da adetlabilir. Bazı boşlukştırmacılar halluks valgusun hanımlarda çok daha sık görünmesine dikkat çekmişlerdir. Ancak bunun sebebinin genetik geçişten çok hanımefendilerin erkeklere gereğince daha fazla sivri uçlu mikro, topuklu ayakkabı giymeleri olduğu düşünülmektedir.